کلیپ تصویری راهکار برون رفت از غیبت (۲۷)

موضوع : ارتباط میان دعا برای فرَج و وفای بعهد غدیر

این جلسات جز برای نهادینه شدن موضوع وفاداری نسبت به عهد غدیر در ما شیعیان ( لزوم برگشت امام بجایگاهی که در غدیر تعیین شد) نیست ، باین خاطر با طرح یک سوال و پاسخ ، چکیده ی مباحث مربوط به ارتباط “دعا برای فرَج” و “وفا نسبت به عهد امامت” را تقدیم می کنیم :

سوال : چنانچه بخواهیم به راهکاری که در روایات از جمله در توقیع آمده ( اجتماع قلوب در وفای بعهد امام) عمل کنیم آیا نیازی به دعا برای فرَج نداریم ؟ ( آیا دعا برای فرَج با وفای بعهد امام در تضاد است؟)

پاسخ :
خیر ، در تضاد که نیست ، البته لازمست به این توضیح توجه شود : در حالیکه امام صادق صلوات الله علیه دعای عهد را تعلیم داده اند نمی توان معتقد شد منظور حضرت در حدیث بنی اسرائیل ( فلما طال علی بنی اسرائیل العذاب….) که دعا را برای تعجیل در فرَج پیشنهاد داده اند نادیده گرفتن لزوم وفاداری بعهد غدیر است منظور اینست که آنحضرت با توجه به پای بندی شیعیان نسبت به عهد غدیر ترغیب به دعا فرموده اند ، به تعبیر دیگر وفای شیعیان بعهد غدیر نزد معصومین یک پیش فرض است و امام صادق با فرض متعهد بودن شیعیان
بعهد غدیر لزوم دعا و استغاثه بدرگاه خداوند را برای تعجیل در فرَج پیشنهاد داده اند.

یک مثال برای تشخیص ارتباط بین “دعا” و “وفای بعهد امام” با استفاده از حدیث الدعاء سلاح المومن :

چنانچه برای سرباز “هدف” ( دفاع از آنچه فرماندهانش ازو میخواهند) نهادینه شده باشد بهنگام نیاز ، تا پای جان ، از اسلحه در جهت دفاع از آن “هدف” استفاده خواهد کرد و گرنه هنگام بروز خطر در جهت دفاع از خودش بکار خواهد گرفت — دعا سلاح مومن است و چنانچه برای هر شیعه ای که باید مرزبان ولایت امیرالمومنین باشد وفای بعهد امام نهادینه شده باشد هنگام دعا جز برای بازگشت امام بجایگاه غدیر دعا نخواهد کرد و اگر چنین نشده باشد هنگام دعا رفع حوائج خود و دیگران را در نظر خواهد گرفت ( از اسلحه ی دعا برای بهره مندی خود — غیر از بازگشت امام بجایگاه غدیر — استفاده خواهد کرد.)
پس بستگی به نهادینه شدن یا نشدن وفاداری ما نسبت به عهد غدیر دارد ، اگر وفادار باشیم این وفاداری محرّکی می شود تا دعایمان برای بازگشت امام بجایگاه غدیر باشد ( قرار گرفتن حکومت در دست امام) و گرنه چون محرّک دعا رفع نیازهای فردی و اجتماعی شیعیان خواهد بود از توجه به وفا بعهد امام ( بمعنائی که گفتیم ) غافل میشود ( یا در اولویت قرار نمی گیرد) ظهورخواهی اش بر محور رفع حوائج یا بهره مندی از مواهب ظهور خواهد بود نه رفع مظلومیت از امام علیه السلام.