بسم الله الرحمن الرحیم

 

نکاتی از توقیع امام زمان علیه السلام به شیخ مفید علیه الرحمه

شرط ظهور قسمت دوم

از متن توقیع امام علیه السلام به شیخ مفید برای برون رفت از غیبت مشخص است که شیعه باید کاری بکند و بقیه مردم دنیا که شیعه نیستند تاثیری در روندی که منجر به رفع غیبت می شود ندارند.

منظور از اجتماع قلوب هم اجتماع عقیده و یا اجتماع عمل نیست چون شیعیان به ائمه اعتقاد دارند و در عمل هم اعمال عبادی یکسانی انجام می دهند . منظور از اجتماع قلوب این است که از روی معرفت به امام قلبشان فقط برای امام و ظهور امام بتپد و دلداده ی به امام باشند .

از عواملی که مانع دلدادگی شیعیان است مطالبی است که از عرفان کاذب مانند مطالب انحرافی عطار و مولوی.. در جامعه ی شیعیه هست و مانع دلدادگی به حضرت شده است . تا این انحرافات باشد آن اجتماع قلوب صورت نمی گیرد .

علامت دلدادگی به حضرت این است که اگر شیعیان معرفتی به حضرت پیدا کنند حاضرند برای قرار گرفتن امام در جایگاهی اصلی اش هر کاری بکنند ، از جانشان بگذرند ، بی قرار شدن دل و اشک و ضجه و دعا ، منقطع شدن از غیر امام از نشانه های دلدادگی به امام و معرفت به ایشان است.
برای کسب معرفت باید بجای استفاده از مطالب انحرافی عطار و مولوی و بقیه ی صوفیه از منابع اصیل شیعه مانند زیارت جامعه کبیره ، زیارت رجبیه و عاشورا و مناجاتهای شعبانیه و امثالهم که سرشار از مبانی معرفتی است استفاده کرد که اکنون متاسفانه در کتب درسی از آنها استفاده نمی شود در حالیکه اینها کتب درسی و معرفتی و عقیدتی شیعه است .

اگر شیعیان این راه معرفتی را بپیمایند هیچ چیزی را جایگزین امام نمی کنند و دلداده امام می شوند و دلواپس ظهور می شوند ، اینکه چرا امام در جایگاهش نیست بصورت یک دغدغه ی شبانه روزی در می آید و وقتی خداوند این بی قراری و دلدادگی را در قلوب شیعیان ببیند ان شاءالله اذن ظهور می دهد.