سؤال :

اگر خدای تعالی ما را موفق به درک حقیقتی کند و معرفتی نسبت به آن حقیقت بدست آوریم مگر این معرفت باعث نمی شود که شناخت ما نسبت به ابعاد آن حقیقت کامل شود و همه موارد مرتبط با آن حقیقت را بپذیریم و برایمان قابل تحمل باشد؟

پس چرا در دعای افتتاح از خدای تعالی درخواست می کنیم:

(اللهم ما عرفتنا من الحق فحملناه)

خدایا هرچه از حق به ما معرفت دادی، پس تحمل آن را به ما بده؟

پاسخ:

همان طور که در روایاتِ زیادی آمده و در مطالب و سخنان گهربار مرحوم استادمان هم بود ما قبل از ورود به عالمِ ذر درعالمِ ارواح بودیم و در آنجا ناخواسته و بدون اراده تحتِ تعلیمات معصومین علیهم السلام قرار داشتیم, آن معارف به ما “شناسانده” شد یعنی ما زحمتی برای یادگیری اش مثل آنچه در دنیا موظف به آن هستیم. نکشیدیم, در دنیا باید بدنبال “شناخت”ِ معارفی باشیم که حقیقتش در عالم ارواح بما ” شناسانده” شده است بهمین خاطر در اینجای دعای افتتاح می گوئیم (معنایش را عرض می کنم) :خدایا حقایقی را که در عالمِ ارواح بما شناساندی توفیق تصمیم به کسبش را در دنیا به ما بده ” وَ ما قَصُرنا عَنهُ فَبلّغناه” وآنچه را که نسبت به آن در عالم ذر کوتاهی کردیم توفیق جبرانش را عنایت فرما.