با چه انگیزه ای دعا کنیم؟

معنای فرمایش حضرت در نامه ی دوم به شیخ مفید : اگر شیعیان در خواستن حقی که قرنهاست از من ( و قبلا از ائمه ی قبلی) نادیده گرفته شده یکدل شوند خداوند بزودی فرَجم را می رساند.

 

 

با چه انگیزه ای دعا کنیم؟

در فرازی از توقیعات، حضرت حجت علیه السلام بیانی نورانی دارند و به شرط ظهور و دیدار با خود اشاره می کنند، توصیه حضرت به چله نشینی و اوراد و اذکار خاص نیست بلکه آسیب شناسی کرده و می فرمایند: اینکه ظهور به تاخیر می افتد و زمینه ملاقات با من میسر نیست رفتار شما است. امام علیه السلام فرمودند: اگر شیعیان که خدا به آنها توفیق به اطاعت دهد و به تقوا و تبعیت و عهدشان وفادار بودند، دیدار ما به تاخیر نمی افتاد و در این ملاقات و دیدار تسریع می شد.

در این توقیع مطالبی کلیدی برای سبک زندگی منتظرانه تبیین شده است، توقیعات در سال های ۴۱۰ و ۴۱۲ هجری یعنی اواخر عمر شیخ مفید(ره) از ناحیه مقدسه صادر شده است. از این توقیعات و از خلال بیانات نورانی امام علیه السلام چند نکته مهم قابل استخراج است. نخست آگاهی و توجه خاص حضرت نسبت به احوالات شیعه، اینکه تصور شود ایشان در مکانی و جغرافیایی دور از مردم زندگی می کنند، دور از مفاد دیگر روایات و غیرعلمی و غیرمستند است چراکه امام زمان علیه السلام با ما و مطلع از احوال ما هستند. چنان که در توقیع شریف آورده اند: من مطلع از احوال شما هستم و چیزی از شما بر من پنهان نیست (اشاره به احاطه علمی حضرت به احوال و اخبار و خستی ها و چالش های زندگی ما).