وفای به عهد امام زمان علیه السلام

 

گفتگو با جناب آقای اسدی ، مدیر کانال تلگرامی “بسوی ظهور” درباره ی لزوم تشخیص مصداق عهد و پیمان که امام زمان در توقیع از شیعیان خواسته اند.

۱ – چرا عمل به مصادیق جزئیه ی عهد (زیارت قبور ائمه , انجام تعهدات شیعیان نسبت به یکدیگر و شبیه اینها) مصداق پیمان و عهدی که امام زمان از شیعیان وفای به آن را خواسته اند نیست ؟(شرط ظهور اینها نیست)
۲ – چه جملاتی در زیارت سرداب مقدس معنای وفای بعهد را بصورت واضح توقع شیعیان و انتظارشان برای حاکم شدن امام بر حاکمیت دنیا و امر ظهور بیان کرده است؟
۳ – چرا اگر حاضرباشیم همه چیزمان را فدای امام کنیم ولی امام را برای حاکمیتش بر دنیا نخواهیم وفای بعهد امام نکرده ایم؟ نمونه ای از چنین افراد را در زمان امام حسین مثال بزنید.
۴ – چرا اعتقاد به امامت امام ( بمعنای جزئی) و اطاعت نسبی شیعیان از امام بمعنای وفای بعهد امامت نیست , شاهدی از هشدار امیرالمومنین به مهاجرین و انصار و فرازی از خطبه ی غدیر و سخنی از حضرت زهرا سلام الله علیها که ثابت می کند حق امام حاکمیت اوست نه فقط اعتقاد به امام بودن ( آنهم بمعنای جزئی) او بیاورید .
۵ – اینکه امام زمان علیه السلام در نامه به شیخ مفید خود را “عهد ماخوذ علی العباد”  معرفی کردند به شیعیان فهماندند وفای به عهد امامت بدون توجه به ایشان معنا ندارد( هرعمل عبادی نمیتواند جای ایشان را برای وفای بعهدی که بر عُهده ی شیعیانست بگیرد)
۶ – اینکه امام حسین علیه السلام یزید را شکننده ی عهد (ناکثا عهده) خواندند در واقع بیان کردند کسی که امام را در جای حاکمیتش نشناسد معنا و مصداق عهد را نشناخته (و به آن وفا نکرده است)
۷ – چگونه میتوان نتیجه گرفت “اجتماع قلوب در وفای بعهد امامت” که امام زمان در توقیع به شیخ مفید آنرا شرط ظهور معرفی کرده اند خواستن شیعیان امام را برای حاکمیتش می باشد؟
۸ – آیا حقی که خدا برای حاکم شدن امام قرار داده باندازه ی آب بینی بز نزد امیرالمومنین ارزش نداشت؟
۹ – “توقع” شیعیان به روی کارآمدن شخصی که اوضاع نابسامان را سامان دهد علامت اینست که اظهار “توقع” شان برای ظهور و حکومت امام زمان که در زیارت روز جمعه قرائت می کنند را درک نکرده اند.

 

کلیپ تصویری راهکارهای برون رفت از غیبت (۱۴)