خلاصه ی جلسه ی شماره ی (۷) از دوره ی آموزشی امام شناسی از منظر ادعیه و زیارات :
🔸حضرت معصومه از معدود امامزاده هایی هستند که از طرف امام معصوم زیارتنامه دارند.
مقام و درجه امامزاده ها به نسبت معرفت و نزدیکی آنها به امام تعیین شده است.
🔸 اگر فرد خود را تنظیم کند یعنی خود را در شعاع وجودی امام علیه السلام قرار دهد رشد می کند و این تنها راه رشد است ، چه در زمان زندگی ظاهری امام و چه در زمان غیبت.
🔸خدا کسی را بی حساب بالا و پایین نمی برد. قابلیت انسان را (که با میزان شناختش از امام علیه السلام بدست می آید) خود انسان بدست می آورد.
⬅️ از لازمه های اعتقاد به علم امام ، اعتقاد به این است که امام عصمت از جهل دارند.
🔸همه انبیا از خطا و اشتباه و گناه ، و در همه ابعاد زندگی ، قبل و بعد از مأموریت پیامبری معصومند ، ولی از جهل معصوم نیستند.
علم آنها به غیب و بدا نمی رسد ، در حالی که امام این قابلیت را دارد ؛ ظرف روحی اش جا برای دریافت علم غیبی که ویژه ی خداوند است دارد انبیا ( جز پیامبر اکرم) چنین قابلیتی ندارند.
🔸مثلا عدم اطلاع حضرت موسی از اینکه زمان میقات ۴۰ شب است نه ۳۰ شب ؛ تلاش (بی مورد) حضرت نوح برای نجات فرزندش “در حالی که فرقی بحالش نخواهد کرد” ؛ نحوه ی برخورد حضرت زکریا ؛ حضرت یونس و….جزو امور غیبی بود که خداوند از قبل به آن ها نگفته بود و نمی دانستند (چنین ظرفیتی برای پذیرش غیب در روحشان از ابتدا ایجاد نشده بود) و لذا هم فکرشان و هم عملشان از روی “جهل به موضوع” بود ؛ ما چنین مواردی برای معصومین علیهم السلام معتقد نیستیم ؛ اگر امام حسن مجتبی علیه السلام شب شهادتشان از کوزه ی زهر (بدون اینکه اجباری در کار باشد) می خورند نه بخاطر اینست که به موضوع جهل داشتند (العیاذبالله) بلکه چون اختیار علمشان در دست خودشان است و خودشان هم بنده ی خدا هستند هرجا خدا بخواهد تمرکز می کنند که بدانند و هرجا خدا نخواهد “با اینکه می دانند” ولی تمرکز نمی کنند تا بدانند ؛ پس بالاخره می دانند جاهل به موضوع نیستند ؛ مثلا من و شما هیچگاه به نام پدر و مادرمان جاهل نیستیم و هرگاه بخواهیم بگوئیم ؛ می گوئیم ولی خیلی از وقتها تمرکز نمی کنیم که بدانیم ؛ حالا اینجور مواقع نمی دانیم؟ معلوم است که می دانیم.
🔸 البته این مثال ؛ نسبت به معصوم علیه السلام در یک جهت غلط است چون ما نام پدر و مادرمان را مواقعی که تمرکز نمی کنیم تا بدانیم فراموش می کنیم ولی معصومین علیهم السلام آنچه را نباید تمرکز کنند فراموش نمی کنند.
👌پس عمل امام مجتبی علیه السلام( در شب شهادتشان) از نظر ظاهری (از نظر عده ای که این مطلب را نمی دانند) از روی جهل به موضوع است (العیاذبالله) در حالی که معتقدیم جهلی در کار نبوده و فقط چون خدا نمی خواست آنموقع به آنچه در کوزه است تمرکز کنند تمرکز نکردند ولی به شهادت خودشان ؛ آنهم بهمین صورت علم داشتند .
🔸در عالم ارواح همه (جز معصومین علیهم السلام که خلقتشان با همه فرق دارد) در یک درجه بودند ؛ در عالم ذر است که برخی برجسته شدند ( نبی شدند) .
✔️حقیقت وسعت علم امام فراتر از درک ماست ؛ سعی کردیم حقیقت عصمت از جهل را با مثال توضیح دهیم.
ثبت ديدگاه