کلیپ تصویری بخش اول (مختصر)

راهکار برون رفت از غیبت (۱۵)

 ارتباط میان دعا برای فرَج و وفای بعهد غدیر

 

جناب مروج الاسلام گنجی

 

این جلسات جز برای نهادینه شدن موضوع وفاداری نسبت به عهد غدیر در ما شیعیان ( لزوم برگشت امام بجایگاهی که در غدیر تعیین شد) نیست ، باین خاطر با طرح یک سوال و پاسخ ، چکیده ی مباحث مربوط به ارتباط “دعا برای فرَج” و “وفا نسبت به عهد امامت” را تقدیم می کنیم :

سوال : چنانچه بخواهیم به راهکاری که در روایات از جمله در توقیع آمده ( اجتماع قلوب در وفای بعهد امام) عمل کنیم آیا نیازی به دعا برای فرَج نداریم ؟ ( آیا دعا برای فرَج با وفای بعهد امام در تضاد است؟)

پاسخ :
خیر ، در تضاد که نیست ، البته لازمست به این توضیح توجه شود : در حالیکه امام صادق صلوات الله علیه دعای عهد را تعلیم داده اند نمی توان معتقد شد منظور حضرت در حدیث بنی اسرائیل ( فلما طال علی بنی اسرائیل العذاب….) که دعا را برای تعجیل در فرَج پیشنهاد داده اند نادیده گرفتن لزوم وفاداری بعهد غدیر است .

منظور اینست که آنحضرت با توجه به پای بندی شیعیان نسبت به عهد غدیر ترغیب به دعا فرموده اند ، به تعبیر دیگر وفای شیعیان بعهد غدیر نزد معصومین یک پیش فرض است و امام صادق با فرض متعهد بودن شیعیان به عهد غدیر لزوم دعا و استغاثه بدرگاه خداوند را برای تعجیل در فرَج پیشنهاد داده اند.

یک مثال برای تشخیص ارتباط بین “دعا” و “وفای بعهد امام” با استفاده از حدیث الدعاء سلاح المومن :

چنانچه برای سرباز “هدف” ( دفاع از آنچه فرماندهانش ازو  میخواهند) نهادینه شده باشد بهنگام نیاز ، تا پای جان ، از اسلحه در جهت دفاع از آن “هدف” استفاده خواهد کرد و گرنه هنگام بروز خطر در جهت دفاع از خودش بکار خواهد گرفت — دعا سلاح مومن است و چنانچه برای هر شیعه ای که باید مرزبان ولایت امیرالمومنین باشد وفای بعهد امام نهادینه شده باشد هنگام دعا جز برای بازگشت امام بجایگاه غدیر دعا نخواهد کرد و اگر چنین نشده باشد هنگام دعا رفع حوائج خود و دیگران را در نظر خواهد گرفت ( از اسلحه ی دعا برای بهره مندی خود — غیر از بازگشت امام بجایگاه غدیر — استفاده خواهد کرد.)
پس بستگی به نهادینه شدن یا نشدن وفاداری ما نسبت به عهد غدیر دارد ، اگر وفادار باشیم این وفاداری محرّکی می شود تا دعایمان برای بازگشت امام بجایگاه غدیر باشد ( قرار گرفتن حکومت در دست امام) و گرنه چون محرّک دعا رفع نیازهای فردی و اجتماعی شیعیان خواهد بود از توجه به وفا بعهد امام ( بمعنائی که گفتیم ) غافل میشود ( یا در اولویت قرار نمی گیرد) ظهورخواهی اش بر محور رفع حوائج یا بهره مندی از مواهب ظهور خواهد بود نه رفع مظلومیت از امام علیه السلام.